Palyatif bakım tanımı ilk defa Dünya Sağlık Örgütü tarafından 1989 yılında “tedavilere yanıt alınamayan hastaların bütüncül bakımı” olarak yapılmıştır. Ancak palyatif bakımın bu tanımı 2002 yılında; “Palyatif bakım, yaşamı tehdit eden hastalıklardan kaynaklanan problemler ile karşılaşan hastaların ve hasta yakınlarının yaşam kalitesini, başta ağrı olmak üzere tüm fiziksel, psikososyal ve ruhsal problemlerin erken tespit edilerek ve etkili değerlendirmeler yapılarak önlenmesi veya giderilmesi yolları ile arttıran bir yaklaşımdır.” şeklinde güncellenmiştir. Kısaca palyatif bakım, şifanın mümkün olmadığı hastalıklarda son dönemde hastayı rahatlatacak ve yaşam kalitesini en yüksek düzeyde tutacak tedavilerdir. Bu tedaviler, bu konuda eğitim almış kişiler tarafından özel ortamlarda verilmelidir.
Palyatif bakımın amacı, hastaların son ana kadar aktif bir yaşam sürmeleri için destek sağlamak, hasta yakınlarına, son dönemdeki hasta bakımı konusunda eğitim vermek ve onların da hasta bakımına aktif olarak katılımlarını sağlamak ve böylece hastanın yaşam kalitesini artırarak hastalık sürecini olumlu olarak etkileyebilmektir.
Palyatif bakımda amaç, hastada rahatsızlığa neden olan örneğin ağrı gibi bir şikayetin nereden kaynaklandığını araştırmadan ya da bu duruma neden olan hastalığı tedavi etmeden, sadece mevcut şikayetin azaltılmasını ya da yok edilmesini sağlamaktır. Yani palyatif bakımından beklenen tek şey hastaya sıkıntı veren durumun ortadan kaldırılmasıdır.